Wiersze napisane przez Dankę są w zasadzie komentarzem do jej kawałeczka Wszechświata. Forma tego komentarza jest czysta i bezpretensjonalna. Danusia pisze o rodzinie, o przyjaciołach – o tych, których kochała. Niby proste, żeby nie powiedzieć: ot, codzienność. I tu niespodzianka.
Z jej wierszy przebija radość, że ta codzienność staje się świętem, że każda chwila jest wyjątkowa. A zatem jest bezcenna. To wszystko, co Danusia pisze, staje się więc czułym podziękowaniem. Może za to, że Wszechświat jest własnością każdego z nas. I że dla każdego jest inny.
Stanisław Tym
